B1 – Haize leizean

Ttanttak hasperen egin zuen.

– Eta, erradan, zertan dun Bilboko proiektua? Eskola hartara joanen haiz, heldu den urtean? Jende anitzek aipatu zidan, erranez dirulaguntza hori musikari arras gutiri proposatzen zaiela, soilik hoberenei. Ohore bat dela eta aukera paregabea.

-Uste dut ezetz erranen dudala.

Ttantta istant batez isilik egon zen.

– Zerk beldurtzen hau, Haize? Eskola berri batera joan behar izateak? Barnetegian egoteak eta soilik asteburuetan etxera itzuli ahal izateak? Hiri handiak? Ez dun ikasketak eta musika aldi berean eramateko zailtasuna, ez?

Haizek iskin egin zuen.

-Hara joaten banaiz, adio zumba. Sobera maite dut. Eta marrazkigintza irakasleak dio segitu behar dudala. Kurtsoak hartu behar ditudala. Bilbon, ezin izanen dut. Astirik ez.

– Haize, dohain anitz baditun. Baina, momentu batean, hautatu beharko dun. Ez din erran nahi kirola eta marrazkigintza alde bat utzi beharko ditunala, baina sinez amesten dunana eta hire hoberena emateko motibatzen hauena hautatu behar dun.

– Ez dakit.

– Baina ez dun bakarrik hori, e? Erradan egiazki beldurtzen hauena.

Istant batez isilik egon zen.

-Ezin dut Ama bakarrik utzi.

Ttanttaren eskuak bolantea tinkatzen ikusi zituen, eriak zuriturik. Atsekabea ezkutatuz erantzun zion.

– Haize, funtsezko zerbait erranen dinat: bizian, burasoek ditizten haurrak zaindu behar, ez kontrakoa.

Haizek ama irudikatu zuen. Lasaigarrien, lo egiteko erremedioen eta martini tragotxoen artean. Batzuetan gehiegi, batzuetan nahasirik. Ama negarrez, bakarrik ez uzteko eskatzen… “Hi haiz munduan daukadan bakarra, ez nazala hain goizik utz. Ene burua sakrifikatu dinat hiretzat. Astakeria bat egin zezakenan urrun baldin bahaiz!”. Astakeria.

Helduen astakeriek ospitalera igortzen dituzte eta, han ohe zuri batean uzten dituzte, perfusioa zainetan sarturik.

Haize leizean
Elise Dilet eta Antton Harinordoki
Elkar, 2023