B1 – Eskola eta euskara 1980ko hamarkadan

Haurrak ikastolan ditut, eskola “euskaldun eta herritarrean”. Horretaz harro naizela aitortu behar dut, ene haurrek euskaraz ikasiko dutelako.
Ni ez nintzen euskal eskolan ibili, ikastolak guti ziren eta herri ttipietatik urrun. Etxen aita-amek transmititu digute euskara.
Arberoa aldean deseuskalduntze azeleratua gertatu zen 1970-1990 hamarkadetan.
Etxe gehienetan hizkuntza ez zen transmititzen. Gehienek ez genuen ideiarik nor ziren
Bernat Etxepare eta Iparragirre, ez eta Itxaro Borda ere.
Etxen aita-amen solasei esker zerbait ikasten genuen, eskasa dudarik gabe, Herria astekaria heltzen zitzaigulako, batez ere goizetik arrats Irulegiko Irratia entzuten genuelako eta hortik gure herriko berriak heltzen zitzaizkigun. Frantzia, aldiz, bagenekien ontsa zer zen, nondik nora hedatzen zen. Eskolan errege izan zirenen izen eta balentriak, Rabelais eta Molièreren obrak  landu genituen, Hugo eta Zolarenak ere bai; eskolari esker frantses herritar on bilakatu ginen.
Zorionez, kolegioko eta lizeoko irakasle batzuei esker begiak ireki genituen. Hego Euskal Herria ezagutu genuen, antzerkian aritu ginen. Geroago, euskal herritar izatea hautu bilakatu zen. Ez ditut sekula aski eskertuko gurutzatu nituen jendeak. Jende horien bidez ikasi dut euskal kulturaz dakidan gehiena.

Bea Salaberri
(Ikasek moldatua)